Bazen yirmidört senelik bir zaman olur gün
Ne geçer ne biter
Akreple yelkovanın yaptığı koşturmaca
Uzun soluklarla salınır kahroluşlarda
Dün uzak bir kıyıdır seneler önce uğranılan
Ve yok olmuşluğuna anılar sıkıştırılan

Bir ömür de kaç yaşam gizli
Kim bildi ki
Seneler olup geçmemekte direnen
Günlerce yaşanamamış ömürler

Bazen de öyle kısacıktır ki gün
Bir kirpik vuruşu adeta
Yakalayayım dersin bir ucundan
Ne mümkün
Sanki ipinden etmiş sökün
Birileri acımış da haline
Hüzünleri itip bir kenara
Gülümseyişler sıvamış günün duvarlarına
Tadı damağında kalan
Hayatın acı tadı üstüne yediğin bir tatlı gibi
Kısacıktır ağzında eriyişi

Sanki bin delikli eldiven gibidir eller
Bugünü tutmak istedikçe kayıp gider o görülmeyen deliklerden
Bazen bir su gibi akıcı
Bazen bir zamk gibi bir türlü yolu bulup süzülemeyen

Oysa ki hep aynı yirmidört çentikle deşilmemiş midir gün
Ne diye uzadıkça uzarken
Birden kısalıverir
Bu kararı kim verir

Bu sıralar gün çarpı yirmidört sene demeliyim
Yaşım oldu bin
Aslında çoktan ölmeliydim...

ASLI DEMİREL...