güzel gözlerinde herkesin
bir yanardağ gibi yaşama arzusu
keskin, sert yüz çizgilerinde
okkalı bir sırat korkusu
iki ayrı dünya
burası hiç bitmeyecekmiş gibi olanı
orası hiç bitmeyecek olanı
oysa kemiklerimize kadar emanetiz kendimize
bir dal sigara, bir fincan kahve
ne derece bastırır efkarımızı
eli yüzü kirli çocuğu
temizlemez mi tertemiz imanı
bu yaşam kavgası
bu ölümlülükle zor
sanki tapusu iç cebimizde bu yaşamanın
kaptırmışız kendimizi nefis denen çobanın
o hoş sedalı kavalına
o nereye biz oraya
boşa mı yüreğimizdeki iman
nerede benliğimize işleyen islam
bu yaşamak kavgası
bu densizlikle zor
bu dağlar
bu ovalar
bu kuş sesleri
yok olmanın habercisi
kurulu bir saatimiz var
ömrümüzün üstünde titreyen
vakit geldi mi
ne açlık acısı ne akciğer sancısı
tarifsiz öleceğiz hepimiz
son sefer kalkacak duraktan
son kez el üstünde tutulacağız
ve ilk kez telafisi olmayacak hiçbir şeyin
..

- Abdullah Cemek