Yamalı yüreyim...
İnsanlığın çekdiyi her acıyı tattığımda
Bir yama diktim bu yureyime...

Siyahlı pembeli morlu mavili,
Maskeler takıp palyancoluk yaptım...

Ne sevildiyini anlayabildik,
Nede insanlığı sevmeyi becerebildik,

Yureklerimizdeki iniş çıkışlarla,
Gönlümüzün ritim bozukluğuna sebep olduk,
Fırtınası dinsin diye hep yalanlar uydurduk,
Ruhumuza hep acı çekdirmedikmi.?

Ama yamalı yureyim yoruldu artık
Tutmazlara dikiş atmaktan usandım...

Can cekişiyor ömrüm,kendini unutan insanlardan
Yaşama düşman ölüme dost oldum

Duygular umutlar vuruldukca derinden,
Bütün serseri kurşunları yüreyimde depoladım

Her kıta her bölgede,
Şah damarımı kesmeyi becerdiler,
Ben;
Benden akan kanı görmekden usandım...

Susturdum yüreyimi lakin,
Susmalarım asla korkudan olmadı...

Sadece,neyse bosver sadece işte,
Çünkü söylesemde anlayan olmayacak,
Her katliam seyredildiyinde olduğu gibi...

offf ne bileyim iste,
o kadar nutuk tuttum haykırdım,
Ama sağır yürekler duymaz ki...

Ben sizi bir kaç mısrada anlattımda,
Siz beni bin yılda da anlamayamazsınız,
Çünkü sağır dünya anlayamayamaz ki...

Roller deyişsede seneryo farklılaşsada,
Oyun bitmeyecek,
Konuşamayacak kadar lal yüreyim,
Dilsiz durmakdan usandım...

Ekrem ÇETİNKAYA
VaTaN25 01.10.2014