Şimdi öldüğüme sakın inanmayın.
Bir zamanlar ben de yaşardım.
Siz insanlar gibi.
Altın sarısı saçlarım.
İnci gibi dişlerim vardı.
Koşardım yorulmazdım.
Çın, çın öterdi kahkahalarım.
Severdim usanmazdım.
Yorulmak ta ne idi.
Benim için bilmezdim.

Şimdi öldüğüme inanmayın sakın.
Kuşların konup ta
Üzerim de öttüğüne.
Mezarım da otların bittiğine.
Bakmayın...
Bir zamanlar.
çift sıra olurdu.
Çocuklar gençler önümde.
Bana OCAKBEYİ derlerdi.
Yaşadığım zaman da.
Gür, gür gürlerdim.

Adım sanım tutardı gökleri..
Nutuklar çekerdim.
Şiirler okurdum katmerli.
Gök kubbeyi doldurur du sevgim.
Şimdi yaşamıyorum.
Issız bir tepede mezarım.
Ne gelen ne de gidenim var.
Beni çok çabuk unuttu dostlarım.
Ben de öldüm her canlı gibi.
Ama öldüğüme sakın inanmayın.
Hepinizden bir fatiha bir selam beklerim.
*
OCAKBEY..
Arif ocakçı ocakbey..