Bir sonbahar günü düştün yüreğime
Apansız çıkıp geldin,girdin düşlerime
Kıdemli asker gibiydi gözlerin,sev dedi gözlerime
Takılıp kaldım derinliklerinde
Kirpiklerin demir parmaklıklar oldu
İşte o gün., hapsettin beni gönül sarayına

Prangalar vurdun ayaklarıma kaçamadım
Kelepçeler taktın bileklerime yazamadım
Sonra.,yüreğinin güzelliğini gördüm
Sohbetini sevdim,gülüşünü sevdim
Yüreğinin,yüreğimdeki duruşunu sevdim
Sen ve ben yokolup, biz oluşumuzu sevdim
Bazen., sana gönüllü mahkum oluşumu sevdim

Her doğan yeni gün,boş bir tuvaldi bizim için
Seninle resimler yaptık ,bize dair
Bir fırça darbesi senden,diğeri benden oluyordu
Seni yoran yıllar,bana şanslı davranmıştı
Asabiliklerin bu yüzdendi biliyordum
Sakin denizlerde yüzen ben
Elimdeki beyazla,yıldız yapıyordum bulutlanan gökyüzüne
Gülümsüyordun
Eyy sevgili,sen sevgili
Seni seviyorum biricik sevgili diyordun
Yüzümde güller açıyordu,kokluyordun
Bir bülbül dalına konuyor şakıyordu
Karanlıkta dans ederken umutlarım
Ateş böceğim oluyordun
Işığına bakarak yürüyor,yolumu buluyordum

Şimdi; hasret şarkıları var dudaklarımda
Bize dair anılar var beynimin kıvrımlarında
Yaşanmasaydı dediğim arsız duygular tüm hücrelerimde
Bekliyorum seni sabırla ve bitmeyen umutlarla..

Duygu Şen
Şiire güzel yorumuyla ses olan Hazarbey’e sonsuz teşekkürler...