’’Kime ne yaşattıysan onu yaşarsın’’ derler. Bana yaşattıklarını yaşadın mı sevdiğim?
Ben yaşayamadım..

Seni sevdiğim kadar sevilmedim, özlediğim kadar özlenmedim.
Ama unutamadığım kadar unutuldum. Peki sen? Ağladığım kadar ağladın mı?
Özledin mi mesela? Unuttun mu yoksa? Boşver bunları.
Sevdin mi beni? Seviyorum derken.. Sahiden içten sevdin mi beni?
Canın yandı mı benim kadar? Senin de uykusuz geçen gecelerin oldu mu?
Sabaha adımla başladın mı hiç? Adımı duyduğun için güneş açtı mı gecene?
Ya da bir gündüz vakti beni istedin mi kayan bir yıldızdan? Ben istedim.
Gökyüzüne baktım ve olmayan o yıldızı kaymış saydım. Adını istedim.. Adı yeter dedim.
Adınla güneş açtı o gece. Uykusuz bekledim sabahı, güne adınla başladım o sabah.
Canım yandı, çok yandı. Sevdim, ama seviyorum diyemedim. Kabul ediyorum;
Bir kaç kez söyledim sevdiğimi, ama duymadın. Bağırmıştım oysaki. İçime sığdıramamıştım.
Haykırmıştım sevdiğimi, yanımdaydın, duymadın. Özledim demek geldi içimden, diyemedim
Baktım öylece, görmedin. Bekledim; fark et istedim, sen fark etmedin. Yazdım sonra
Seni ne kadar sevdiğimi, özlediğimi yazdım. Senden bahsettim yazdıklarımda
Biz olmak istediğimi yazdım, sen hiç okumadın.

Unut dediler, zamanla unut onu..
Zamanla bağlandım, zamanla alıştım, zamanla sevdim.
Nasıl unutabilirdim? Ben de bekledim, zamana bırakıp bekledim.

Gelmez dediler, kalbime laf geçiremedim.
Unut dediler, zamanla unut onu..

Unutamadım, silemedim seni.
Nasıl da her şeyim olmuşsun,
Her şeyi bir kenara bırakmışçasına; nasıl da dünyam olmuşsun.
Peki sen? Kimi koydun dünyanın merkezine? Senin dünyan kimin için dönüyor?
Kim acıtıyor canını? Kime canım diyorsun?
Ben gülüşüne hasretken, sen kiminle kahkaha atıyorsun?
En önemlisi, kim bakıyor gözlerine? Ben bugün de hasret kaldım gözlerine
Bugün de özledim seni. Bu gece güneş açmıyor adına,
Ama yağmur yağıyor; Sanki bize ağlıyor..

’’Kime ne yaşattıysan onu yaşarsın’’ derler. Bana yaşattıklarını yaşadın mı sevdiğim?
Ben yaşayamadım..