… Arasat’ta kalmış gibiyim…

Balkondayım
Neskafemi yudumluyorum
Ağır adımlarla yaklaşıyor gece
Kendine küsen cümlelerim rahat bırakmıyor beni
Takvimleri kopmuş bir ayrılığı yaşıyorum ince ince
Oysa kendi tenhalığımda karşılamalıydım yokluğunu
Vurmalıydım kendimi ıssız şiirlere
Ama olmadı
Söyle bakalım ey sevgili,
Düşünür müydün bu aşkın bu hâle düşeceğini ?
…
Saat 02:14
Vakit gece yarısı
Ve simsiyah bir gökyüzü
Ve lâcivert gece abandı kentimin üstüne
Kan ter içinde bu gece bulutlar
Çocuklar can uykularda
Belki sen gece gözlü kadın !
Belki sen uyanıksın
Ama ben kendimi garip hissediyorum
nohut oda
ve koca yalnızlığım
ve büyük boşluk…
derin nefes alışlar da kesmedi kimsesizliğimi
ve gözlerimi biraz kapatsam da değişen bir şey olmadı
yok yok
bu böyle olmayacak
kendimle hesaplaşmalıyım
dökmeliyim zihnimin taraçalarındakilerini odamın orta yerine
evet,
Senin kestaneye çalsa da gözlerin
Maviye düşerdi hep sohbetlerin
Sürekli kendini ele veren mimiklerin vardı yüzüne yansıyan
Usulca kaçırıverirdin gözlerini utanılası bir durum
Yada istemediğin bir şey olunca…
Bak şimdi gene özlendin
Ama yoksun !
Ey gitmeleri koynunda barındıran !
Ey tutarsız !
Ey ne istediğini bil/e/meyen sevgili !
Dikkat et !
Bunca hengâmenin içinde var olduğunu sandığımız
Sevgide alır başını giderse
Yan ağla,dön ağla o zaman.
Bir yanım sende kalsa da,
Artık bende yoksul düşlerimle düşmeliyim yollara.
Gitmeliyim senli hülyalardan
Koparmalıyım bağlarımı
Ey sevgili !
Söyle son bir kez daha !
Yetmedi mi bunca cevr-i cefân !
Doy/a/madın mı yakmalara !
Ben zümrüd-ü anka değilim ki;
Ne küllerim var
Ne yeniden kendimi yakıp,doğmaya mecâlim
Karar ver artık !
Ya azad et gideyim kapından !
Ya arala tam al beni içeri !
Arasat’ta kalmış gibiyim
Arasat’ta

........süleyman altunbaş...02:14....bafra...eylül/2014