"Geceydi
Aylardan Kasım’dı
Karanlığın ısıran yalnızlığında tek başımayım odamda
Bir koca mum yakıp
Söndürdüm bütün ışıklarını zamanın
Şimdi dumanı tütüyor tütsülenen yüreğimin
Bir ud’un ezgisinde telli-duvaklı bir gelin ağlıyor rimeli akmış
Canı çıksın bu şarkıların
Canı…
Kalbe akan o nâif sevdalar nerde ?"

gece...aylardan kasım ve ben yalnızlığın o gün ışığına düşman labirentlerinde,sıkışıp kaldım,hem de gecenin mateminde...şarkıların canı çıksın diye diye...ah ki ah,nerde o eski sevdalar nerde...nerde..! Bir efsunlu tütsü ki,şimdi yüreğim o tütsünün dumanlarında kendinden geçmiş bir halde,bir ud'un yanık ezgilerinde,rimeli akan bir gelinin ağıtındayım...

eserinizde betimlediğiniz zaman,ruh hali,eşyalar ve atmosfosfer çok başarılı...eser baştan sona,mısralarla ve ruh halinden kopmadan sular seller gibi sarmalıyor okuyucuyu...kendimizi,gecenin mateminde kendimizle dertleşirken yakalıyoruz...hayaller...özlemler...mazi...yapayalnızlık...içimizden atmak istediklerimiz...pişmanlıklarımız ve her insanın yaşayabileceği bir psikolojik derinliği...içe dönüşü...iç alemimizdeki yolculukları betimlemede başarılısınız...

baştan sona,bir bütünlük içinde,duyumsamalarınzı ustaca mısraların naif yüreğine sağabilmek ve ortak edebilmek bazı örtüşen hallerle okuyucuyu...şiiri şiir yapan,okuyucuyu içine çeken birşeylerin varlığıdır...yalnızlık...şarkıların eFsunlarında yüzebimek o ruh haliyle...ah ki ah nerde o eski....diyebilmek...ne de çok kapsamlı insanoğlunun ruhu ve yaşadıklarına dair şeyler var değil mi...

tebriklerim,okuyucuyu,duyumsamalarınızla buluşturmadaki tasvirlerinizin zenginliği ve ustaca kurgulamadaki başarınızadır...selam ve saygılarımla efendim...