Sakın! Sakın ha!
Sabret her şeye rağmen hayat yaşamaya değer
Dik dur, yaşam devam ediyor deme!
Elim kolum bağlı
Dönemiyorum dört bir yanıma
Yardım et Allahım
Çok çaresizim…

Bütün yollarım kapalı
Elimden bir şey gelmez
Açtım ellerimi sana yalvarıyorum
Ya rabbim!
Beni kullarına muhtaç etme!
El açtım sana
Yardım et Allahım
Çok çaresizim…

Kafam karma karışık
Beynimi bin bir düşünce kemirir
İçimi garip ama kötü bir his kaplar
Kapandı tüm yollarım
Alışkın değilim bu durumlara
Dilimde keşkelerim
Allahım senden bir medet beklerim.
Umutlarımı tespih yaptım, la havle çekerim
Yardım et Allahım
Çok çaresizim…

Umudumu yitirmedim
Ama hayatın yükü omuzlarıma çökmüş
Sol yanımda kocaman bir boşluk
Tüm çareler tükenmiş
Çaresizlik girdabında kaybolup gideceğim…
Yardım et Allahım
Çok çaresizim…

Hani nerede dost bildiklerim
Hiç kimsenin dosta ayıracak zamanı kalmamış
Onların, daha önemli işleri varmış?
Yüreklerine pas tutmuş kilitler vurulmuş açılmaz
Ben fark edememişim meğer.
Dost bildiklerim, etrafındaki duvarları yükseltmiş aşamıyorum
Kapıları zincirlemişler açamıyorum
Bir kapı aç bana, yardım et Allahım
Çok çaresizim…

Aptallığıma doymayayım
Gözümde “at” gözlüğü varmış
Farkına varamamışım dost bildiklerimin.
Kendi düşen ağlamazmış geç de olsa öğrendim.
Bütün bunlar olurken hissettiğim duygu
Anladım ki çaresizlikmiş!
Yardım et Allahım
Çok çaresizim…
Çoook!



//Çaresizliği bilir misin? Bildiğinden daha da çaresizim!//


Mustafa KARAAHMETOĞLU
11.02.2014

Şiirime ses olan değerli kardeşim Nurefşan’a çok teşekkür ederim.