Şöyle der bir bilge..."hangi şairin şiir defterini,hangi aşığın yüreğini sıksan,hep gözyaşı damlar"Bu sitedeki şairlerin çoğu aşinadır bu aşk dramlarına...çünkü aşk,konuşturur...şairemiz de,kurguladığı eserinde,işte bu dramları betimlemiş ustaca...

"Sevmek ,sevilmek,âşkı yaşamak,
Sevgiyi karşılıklı paylaşmak.
Çünkü,herşey gökkuşağı rengindedir.
Duygular olabildiğince yoğun,
Hatta patlama noktasına gelir.
Sevgiye dair karşıklı söylemler,
Kelebek kanadında havada uçuşur.
Dünyada cenneti yaşamaksa
Budur işte ,yaşıyorsun demektir.

ve işte aşkın o yüreği bayram yerine çeviren çoşkusu...nasıl bir kimyası,kokusu,rengi,gizemi vardır ki aşkın,sevdanın,bambaşka bir dünyaya adım atarız...aşkım ve ben...aşkım ve dünyam...aşkım ve koptuğum realiteler...işte cennet...kim ölmüş,kalmış,ailemiz,dostlarımız,enflasyon,seçimler,döviz ne alemde,gibi binlerce reel yaşamdan kopuş...aşk ve merkezinde ben ve sevdiğim...başkaları mı,onlar da kim ki..!aşkın psikolojisi işte...



Zor olan ise;
Aynı şevkle sürekliliği sağlayamamak.
Tek taraflı yaşamaya mahkum edildiğinizde,
Bıkarsınız yamalı sevgiyi taşımaktan,
Yerle yeksan olur anlam yükledikleriniz.
Hemhâl olurken yalnızlığınızla,
İç hesaplaşmalarınız başlar.
Yetmeyen eksik olan neydi.

Ve...ve de...sürekliliği sağlayamaz aşıklar...taşıyamaz olur sevenler birbirini...kaprisler...kendine benzetme baskıları...seçime zorlamalar...ve,avucumuzdaki kuş,fazla sıktığımız için avucumuzda ölür...oysa aşk özgürlüktür...sahi ya neydi bu olup bitenler..!içimize eğiliriz...iç hesaplaşma başlar...her söz...her davranış...herşey inceden elenir durur yirmidört saat dolu dolu...nefes alıyoruzdur ama,aslında ruhumuz hep bu meselede...neydi,yetmeyen...az olan neydi..acabalar...acabalar...keşkeler...geceler boyu,kandillerden is sürersiniz kaşlarınızın altına...mor halkalarla mahmur güneşe bir merhabayı esirgeyerek,başlar yarı koma hayat ertesi gün...



Zamanla dozu artar;
En çok acıtan da ötekileştirilmeniz olur,
Her hangi birinden farkınız kalmaz.
Düşlerinizden vurulurken nasıl da üşürşünüz,
Sonu gelmeyen bahaneler, mazeretlerle.
İttikçe itilirsiniz uçurumun kenarına.
Dünlerinizi işgal ettikleri gibi,
Yarınlarınıza da recmederler.

Sonuçta;
Elinden oyuncağı alınmış bebek gibi,
Küsersiniz sevgi-âşk denen duyguya.
Dikiş tutturamazsınız yaralarınız çok derin.
Bir tren garında; heba olan emeklerinizi,
Yüklerken vagona ,kesersiniz bir bilet.
Tek yön ve tek kişilik,ineceğiniz durak mechul.
Dudağınızdan dökülür son sözleriniz,



Siz sağ,


Ben selamet,


Hepinize eyvALLAH..!


ve,diğerlerinden farkımız kalmaz birinin gözünde...kırılır..acı çeker...küsersiniz yaşama...hep bahaneler ve mazeretler örter dünyanızı...güneş sızamaz yüreğinizin labirentlerine artık...her üşüdüğümüzde daha bir yaklaşırız uçuruma...dünlerimiz işgal edilmiş...yarınlarımız recmedilmiştir artık...ha düştük,ha düşeceğiz şimdi uçurumlara...aşk ml...sevda mı...işte birilerinin bizde kalan etkisi...daha sonraları artık,hıh aşk da neymiş der ve aşksız insanların safına iltihak ederiz artık sessizce...Çölün birinde,iki dost varmış...birinde kıymet biçilmeyen bir at...hazineler teklif edilmiş...ve,birgün biri,atı dostundan çalmak istemiş...varmış yoluna,kıyafet değiştirip durmuş...dostu görünce bu yabancıyı,aç ve susuz olduğunu anlayınca,buyur etmiş atın sırtına ve evine..dizginleri ele geçiren dostu fırlamış atı mahmuzlayıp..az gidince de dönmüş ve ben arkadaşınım demiş..diğeri...helal hoş olsun ama,artık bu bölgede duyulunca bu kalleşlik,artık yolda kalanlara at verilmeyecek,eve buyur edilmeyecektir artık..senin yüzünden,demiş...arkadaşı pişman teslim etmiş atı...işte böyle,birilerinin karaktersizliği yüzünden,birileri eyvallah hepinize deyip de,aşka,sevdalara veda edecektir böyle...

tebriklerim,eyvallah hepinize,demenin hakkını veren eserinizi sarmaladığınız aşkın psikolojisi ve kimyasını betimlemedeki ustalığınıza ve paylaşımınızadır...selam ve saygılarımla...