AY BİZİMLEYDİ ERZURUM



geceydi;
gülen yüzüyle ay bizimleydi,
koşarak yol gösterdi
yol uzun yolculuk ölümsü kelebek
ardımızda kaldı mavi ovalar yaylalar
cennet şehirler kasabalar köyler geçtik
gitti newbaharın
rüzgârlar kuru kekik kokuları getirir dağlarından
Erzurum buram buram özlemsin bende
ah; ılıca güzeller güzeli kardeşim canım "Arzum
o yeşil bulanık suların aldı
vermedi birdaha
binlerce sitem etsem az
annemin gözünde bıraktın kanlı yaş
kadere alın yazısına çare yok yüreğimiz kaldı sende



memleketim iliklerime kadar hasret dolusun
gökyüzü gelinlik giymiş ,
beyaz bulutlardan kıskandı kızlar doğrusu
güz vurmuş dağlarına kûşağın beyazla altın sarısı
yaşarken günler nehirdi sende Erzurum
sensiz geçen günlerim çöl yüreğim hep köz doldu
palandöken , bak ben geldim
o beyaz kûşağında yârama koyacak kârın var mı?





hüznün yaprakları özlemimle harman ,
içimin yangınını söndürecek kan kızılcık şerbetin varmı.?

memleketim bir elif yağmuru yağdır şu yusufcuk yüreğime
yada semaverde limonlu çayınla kırılmış küp şekerin var mı.?

tipini boranını zemheriden întîzâr eyledim
durma üfür ,üfür sert rüzgârını vur bu yaralı sîneme sîneme

yaylalara güz sarısı vurmuş ,
düşmeden lapa lapa kâr’ın ,camın çerçeven mâcûnlumu .?
kışlıkların ,patatesin soğanın ,hazırmı güzünden

essede delî delî rûzgârların solyanıma ,
alışığım fırtınana boranına
senelerdir özlemle semâverdeki çay davetine harmanım
yabancı gibi karşiladın umursamadın beni
bu vurdum duymazlık bu küsküskünlük neden
büyüdüğüm o şen sokaklar yıkık dökük şimdi
hatıralar benden köşe bucak kaçacak kadar dar ,sokaklar
tanıyamadın beni,


bilki bu son gelişim boğazım düğüm düğüm,




ısıtamadın bir türlü yoksullarını bu küslük neden
sürgündüm pergemdeydim doğup büyüdüğüm bu şehirden
bu gün mihwanım sende
bügün kaçak gârip bir turist bir sonbahar yolcusu
bu şehir bu yapılar artık bana yabancı
çocukluk hatıralarım canlandı gözümde siyah beyaz bir bir
kardeşim Fuat’ın her akşam söylediği
göç ,göç oldu türküsü hala kulaklarımda,
hani arkadaşlarım hangi adresi kayıp şehirde




bu son gelişim tanımadın
giderken ağır bedeller ödedim
sol yanımdaki senden kalan hasret sancısı
hezârlarla gözyaşlarım sulamıştı giderken
bu yollar toz bu sokak neden enkaz şimdi ?





çok oturmuştum güneşine karşı o yüksek kaldırımında
soğuktu unuttunmu
güneşler doğsa kara kışta Allahım ;buraya çokmu


gökçe sular demlenirken kuytunda
akşam güneşini yâkût kırmızı rengiyle çayın batırır

damlarından dökülenler portakal değil koca koca taşlar
yoksulluğun çilelerin ölümün dîlî lâl soğuklar pus kesmiş
ardındaki çiğlik çiğliğa kalan bu suskun enkazlar
yağmurlarını uzun bir kara kışa lapa lapa taşıyan kârdan şehir Erzurum
Hasani Basri mahallesi bu toprak damlar yıkılmış
yaşıyanları hani kimisi göç etmiş
anılarım virane bu evler infazı gîotîn/
sokak kedileri gibi terk edilmiş toprak damlar sessiz ve sükut
hislerim sağır kimsesiz yanlızlık buralarda ölüm şimdi
hani köşede duran kocaman yürek taşi onu kim çaldı
sokak lambası kırık ,kör karanlıkta kalmış o güzel hatıralarım





kardeşimle su taşıdığımız hacı kurban çeşmesi ,küçülmüş tabu tuvan lâl şimdi
gökyüzüne mavi bir çığlık at kûrbanın olam âk şırıl, şırıl eskisi gibi ne olur .

seni nasıl sevdiğimi anlatacak kadar zulanda çayın varmı Erzurum
hani o sürüyle mavi gökyüzünde kuş katarların ,?
yükselen binalarmı çalmış vahki vah
hani ? tırgıçlı kapı önlerinde mîsten, ,
pirinçten dûmanı tüten semaverlerin
hani ?kapı önlerinde oturup güneşlenen
yün erhâmlı iffet âbidesi ezelerim teyzelerim,
hani sulanmış süpürülmüş toprak kokan sokağım
yıkılmış hepten enkaz şimdi




kızların ellerinde işlenen göz nuru nâkışlar
âşkın ihtirasın gerçek sembolleri
içeyim o cennet çeşmenden çöl olmuş hislerime aşk olsun
içtikçe buram buram cennetti getirse avuçlarıma
şâbâkhânen âbı- hayat içtikçe yüzüme gözüme derman
kana kana içemedim sitemlerdeyim ,tâsı kayıp yazıtlı taşına
şâfâkla her dem demlensin çayın ,
buharı vursun mahmur gözlere yüzlere
poyrazın kârın fırtınan semaver çayın küpşekerle herdem aşkla harman
leb-â-leb içtim yudum ,yudum gül nazarına
seherde,öten bülbüller o gül rengini kıskansın ..





zor hayat yaşanmış gurbette müptezal günlerim
meçhûle tutuklu sende kaldı dünlerim Erzurum
yıkılmasın endâzeli yaşamın o ince tâbûların
özlemlerimi eskiten âhlarıma inat bir bir
yürek yürek kanatırken hasreti çiğ döküyor yapraklarım
hûmâ kuşu yükseklerde yükselirken
sana gûssâlarım yazarım küsme Erzurum
yüreğime mıhlanıp oturmuş gurbetin hasret sancısı
güz yeli kanatır sînemî bezârım kendimden



tarihi tâşhânın altın’la zümrüt’le zenaatla işler
ellerde en değerli hediye oltu taşın püskülü gümüş tespih
taş mağazalar altını ipekle işler inceden ince
naif bileklerde kalın burmalar var ,
Ulu camin geçmişin simgesi
ezânların gökyüzünde birer yıldız olup parlatır yeri göğü
çifte minarelerin ezelden ânt içmiş ayrılamaz bir ikili
şiirlerime ilhamdır gökkuşağın keskû sòr renklerîn





tûrnâlarla beyaz kâr yolla ,mavi kûşâğından palandöken
güz yolcusu ben gurbet içimde zindan
senden ayrılalı nasibime vuslat düşmedi. Erzurum
bitmez bu isyanım , bitmez ölene kadar
rüzğârın yalın kılıç sızlar sol yanım
gurbetlik içimde kanar durur,
sanki içimde yaralı bir turnan var
yarama koyacak bir avuç karın var/ mı ? Erzurum ..






25/9 /2014



nurcihan*