12
Yorum
31
Beğeni
0,0
Puan
2340
Okunma
kanırtılmış bir acının düş bozumu olsa da gözlerin
dudağının kenarında kıvrılıp yatan tebessüm
bilmem kaç asır öncesinden taşıyor bana kendimi sevdiğim...
sağaltılmış bir çocukluğun
hastalanmış yetişkinleriyken
insani paralellere dik düşen meridyenler gibi
şizofrenik belirtiler içindeyiz
kutsanmış bir geçmişin melez sancısı
ve varoluşumuza aykırı yok edilme çabası
soysuz vahşet çığlıkları
yoksulluğumuzun
lastik ayakkabılarından içeri dolan
kar kadar ürpertici ve soğuk
yaşamak ölmekten daha zor kılınmışken
ve oluk oluk akıyorken kan göz’bebeklerimizden
neresinden tutsak hayatın
yara bere içinde kalıyor ellerimiz
suya düşen ağıtlarımın ardından
suya yazılan en saf şiirimsin sen
öyle lirik
öyle epik
ve öyle didaktik
bir devrimin ayak sesleri kadar
gerçekçi ve ütopik…
14:30/25.09.2014/Sev_tap