Sustukça ağırlaşan yüreğim, benim.
Sığar mı’ki bu işsiz yer yüzüne,
Haram sokaklar korkutuyor artık beni,
aslında Rafa kaldırmıştım kızgınlıklarımı, bilinmese’de
artık sığdıramıyorum hiç birşeyi yüreğime biliyormusun,sustum sadece,
Umut ediyor yüreğim sabaha uyandığım zaman
unutma Bendeki de can. bendeki’de.


Varlığın olmazsa,kime giderim’ki ?
Kırpığımden tuzlu damlalar tenime düşüyor.
Anılar gözlerimden süzülerek, Bir sigara daha yakıyorum.
Saatin kaç olmasının ne önemi var ki şimdi,
geceleri vuruldum gündüzleri taşlandım.
susma istersen al kalemi sen de yaz birşeyler. utanma!!
Sensiz kalma korkularımın ihtimalleri olmayacak çünkü!


Doyumu olmiyacak biliyorum,
Yinede seyrediyorum. uzaktan.
ve dudaklarımın okşadığı izmariti ısırıyordum,
göz yaşlarım damlarken tenime.
ve şimdi Vuslat-ı bir kalemle yazıyorum.
Bu yüzden basım dimdik geziyorum. ya işte.
dilimden birkaç söz; bir kaç kelime,
ve Elimde birkaç fotoğrafın.
En az varlığım kadar,varlığına inandım,
İçimde acını kemiriyorum şimdi..


Son gününü bekler’ uçurum kenarındaki hayallerim,
hastalık bırakmazki yakamı. ileşmezki kırgınlıklarım, şimdi.
varsın olsun be, Tevekkül en güzel ilaçtır derde bilirim.
Ağlamakmı çare sanki, şükretmek var iken rabbe.

Ayaz yazıcıoğlu