O yakan gözlerinle şu gönlüme akıp ta
Ümit verme boşuna; sevmiyorsan bileyim
Kalabalık içinde bir tek beni bulup ta
Hatrım sorma boşuna; sevmiyorsan bileyim.


Her gün bin bir naz ile baktırırsın gözüne
Söyle senin benimle ey sevdiğim derdin ne?
İlgisizlikten sönüp kül olmuş şu kalbime
Korun koyma boşuna; sevmiyorsan bileyim.


Sözün, tavrın şiddeti lodos rüzgarı gibi
Sönmüş olan yüreği sürekli yeller gibi
Sırtını dönme öyle yedi kat eller gibi
Uzak durma boşuna sevmiyorsan bileyim.


Çalarsın beni sözle sürekli yerden yere
İpe sapa alınmaz türlü bahanelerle
Ayrılık ateşini bak koydun yüreğime
Dilin yorma boşuna sevmiyorsan bileyim.


Sinende çok mu gördün bana minik gözcüğü
Ağzından çıkan her laf kalbe koyar közcüğü
Hiç avutma beni sen bunlar veda sözcüğü
Gönül alma boşuna gidiyorsan bileyim.


ülkü soluğan kara
18 eylül 2014
bursa