Gençliğim elden gidiyor,

Bir labirent denkleminde hüznü canlandırıyor benötesi organlarım,

Hüzne ve çay bardağına hayat veriyor dudaklarım,

Ya, papuçlarım veba’ya tutulmuşlar, portmanto boşuna tecrite direniyor.

Adaleti hala Robin Hood sağlıyor.

Don Quixote’un değirmenlerini burjuva meyhanesine çevirmişler,

Sanço Panço’yu tanıyan yok.

Cüzdanlarında sevdiklerinin vesikalık fotoğraflarını taşıyan insanların hepsi hapiste,

memleket dahi roka kokmuyor.

Düşün be kızım! Artık sana bile aşık değilim,

gençlik sona mendil atıyor,

yavaş ve yavaş ben de meteliğe kurşun.

Hakiki ve safi sözler bunlar,

En sonunda haklayacağım bu ipsiz beni,

Gençlik benden, senden ve ondan gidiyor.

Yan gelip yatıyorum.

Avare kalmak bir septik geleneği.

Beni babaannem büyüttü, şımarık bir haysiyete sahibim,

bağışla beni.