0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1318
Okunma
Gün öldü.
Doğumları yakın çığlıkların.
Isırgan bir yalnızlık gülümsemen hafızamda.
Seni duydum, gördüm;
Hangi ara öldün, gömüldün rüyalarıma?
Keskin bir doğum sancısı rüya, hayal, gerçek.
Ben, hangi dağın ardına yaslansam yıkıldı.
Kendimi bulduğum zamanlarda kaybettim seni.
Ölmek, ödüllerin en güzeli.
Yaşıyorum yarı baygın zihinlerde.
Sen, hayatın yaşlanamaz gerçeği.
Beni öldür.
Gün doğmasın gelinliğine.
Git gide uzaklaşıyor varlığın kasıklarında serpilen her hayat tanesiyle.
Biz, bunu onlara yapmamalıydık belkide?
Ben unutmasam da, unut bizi.
Öldür geçmişi..
Burhan Karaca
14.09.2014
22:12
5.0
100% (3)
