7
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
2031
Okunma

Ayrılık bir rüzgâr ben yelken idim
Savurdu fırtına, alabora’yım
Sevgin gül, gülizar, ben volkan idim
Kavurdu yanardağ lav’ım, çırayım...
Bu nasıl yangınmış sönmek bilmeyen
O ne uzun yolmuş dönmek bilmeyen
Bitmeyen yokuşmuş inmek bilmeyen
Sahipsiz kaldı gel gönül sarayım...
Daha nasıl desem dedim son sözü
Toprak doyuracak bir gün o gözü
Unuttum aşkından gece gündüzü
Sevdanın renginde kep kap-karayım..
Oktay ZERRİN-BAFRA
11-09-2014- 23.23
Öğretmenevi’nde
5.0
100% (6)