Beceremedim.
Bilemedim gülmeyi ben..
Hep yaşlar aktı gözlerimden, yüreğim sızladı durdu derdinden,
Beceremedim, bilemedim sevmeyi ben…
Her akan damla yaşım,
İçime işleyen yüreğimde bir zehir oldu,
Beceremedim yaşamayı ben.

Güneş doğdu.
Ama benim üzerime değil..
Gitti başkasının üzerinde durdu onun gönlü şen olurken,
Benimki hazan oldu.
Günlerim kara oldu, ve kara bahtım yakan oldu.
Rüzgarlar fırtınalar esti üzerimden.
Her gün biraz daha çok, yaprak gibi döküldüm.
Beceremedim gülmeyi,
Hazanım sevinç yerine hüzünlerle doldu…

Gidiyorum bir yolda
Geri dönüşü yok gittiğim yolumun.
Topalım aksağım elimde baston hayallerle yaşıyorum.
Onunla nefes alıyorum.
Düşmanlarla doldu sağım solum.
Ve kısaldı yolum…

Esmez oldu,
Eskisi gibi şu aşk ve sevgi rüzgarları başımda,
Girmez oldu penceremden okşamaz durmaz oldu sabah yelleri
Saçlarımda.
Soldu benim için bahar çiçekleri.
Her yağan kardır şimdi, yağmur yok bulutlarda.
Yüreğim buza kesti zamandan,
Geçmiştir sakladığım, ağarmış saçlarımda.

Dertlidir gönlüm.
Şu hayatımın, cilvesinden….
Neşe yerine, gam doldu içimdeki unutamadığım zaman içinde.
Çok insandan farklı hale geldim.
Olursa olsun,
Neşe onlara, gamsa olsun benim göz bebeğime….

a.yüksel şanlıer