Biliyorum bekliyorsun, hem de uçsuz bucaksız bir özlemle bekliyorsun. Her gün titriyor toprağın, üstündeki otların rüzgâra boynu bükük, ya da hasretten mi sararmış bilinmez. Bildiğim bir tek şey var oda sessiz ağlıyorsun içinden.

Bekliyorsun bizi her bayramda,
Sitemler ediyorsun ara sırada,
Bak sana sürpriz yaptım,
Geliverdim ansızın…

Ben sana çok kızgınım, çokta kırgın:
Diyorum ki: ne bu telaş, ne bu erkencilik,
Daha Ali büyümemiş, daha ben gelin bile olmamışım.
Hadi onları geç, bir gün üstümü örtseydin bir gece ağlayarak uyansaydım da yanına sokulsaydım. Bir gün sokaktan seslenseydinde ben sana koşsaydım. Ağlasaydım sen sustursaydın. Bir akşam dizlerinde uyusaydım….
Evimin bir köşesinde otursaydın, bir derdim olduğunda sana sorsaydım. Başım sıkıştığında yanına koşsaydım. Ne sen bize doydun nede biz sana doyduk. Açız sevgine….
Neden di bu erkencilik.
Bir senin mi yerin dardı, bir senin mi derdin vardı. Hiç mi düşünmedin bizi, nice olan halimizi…
Neden bir gayret daha etmedin. Torunlarını bir kere görseydin. Serpilip büyüyen çiçeklerin sana bir anneanne deselerdi.
Ne olurdu…
Bu gün sana geldim. Diyeceklerim var. Beni usul usul dinle isterim. Ne zaman yeter anlatmaya ne de gün.
Sağ tarafına çöktüm ve içimi döktüm.
Mermere yaslandım hem ağladım hem de anlattım.
Beni duydun mu anne. Bunca yolu seni üzmek için gelmemiştim aslında. Ne olur beni anla. Senden başka kimsem yoktu derdimi dökecek…
İçimde ki yaşlar döküldü dökülecek.
BENİ DUY ANNE….
DUDU BAYRAM EYEOĞLU/ANKARA