zehir olsa aklın sorsa her işten
kuranda cevabı varmış be şair
nazar etsen bile kalp merkezine
milletin hesabı zormuş be şair

milletin sevdası olamaz ferde
ferdin sesi seyrek de çıkar gür de
her zalim nemrudun ateşi var da
ibrahimce yansam dermiş be şair

insan değil devlet denilen yapı
belli değil kimin mülkünde tapu
ne girdiğin ne de çıktığın kapı
bu gidişin sonu şermiş be şair

oy benim başı kar yüreği mavzer
gönüllü olmuşsun kalsan da tek fer
ne gelirse haktan hayır ve de şer
avucunda kalan kormuş be şair

anlatmaya geldik arife sirki
kast sistemi gibi tarife çarkı
erkin bildiğinden kalmadı farkı
farkımız edep ve armış be şair

durun dedik yalancıya hırsıza
muhabbet öğrettik kalbi nursuza
faize müptela alnı tersize
mizanın kefesi darmış be şair

dadaloğlu köroğlu ve nicesi
devlete boşuna olmadı asi
ergen hakkı için atanmaz vasi
çocuk muyuz herkes birmiş be şair

ferman da ellerin dağlarımız da
selam olsun benden sağlarımıza
cümle dava için hep ağlar ama
rüzgarla dönen fırfırmış be şair

vekil seçim için kumar oynarken
işçi memur sınıf sınıf kaynarken
sendikalar sığ suları boynarken
derinlere dalan pirmiş be şair

acep balık mıydın çıktın kavağa
devletler hukuksuz kalkmaz ayağa
kalkarsa bakamaz millet bayrağa
şehitler sönmeyen nurmuş be şair

ne mete teoman ne fatih yavuz
ne bir tatil bildi ne villa havuz
devri ahirde işte o klavuz
pis koku gıybet dırdırmış be şair

ayağa kalkmalı devletim ama
önce hukuk ister kendine yama
hukuksuz yasayla yücelmez dava
mizandan yana kim hürmüş be şair

devlette memurun tıkalı önü
görevde yükselmek torpille yani
nakarat eyleyip söyler dandini
uykuya dalanlar körmüş be şair

cemaat içinde pis yapan varsa
hak çiğneyip nefsine tapan varsa
yaksın rabbim doğrudan sapan varsa
doğru olanı kim kırmış be şair

resuller ömründe bir ibret bize
zalimin zulmüne ne hayret bize
dünyevi gariplik şan şöhret bize
kellemiz koltuğa yârmış be şair