içimde fırtınaların intikamı var.
çünkü bütün rüzgarları kendimde intihar edıyorum.
hayallerim bir ateş ortasında elleri bağlı...
düşüncelerim kurşuna dizilir sabaha karşı
esselatühayrunminennevm derken ezanlar!
çatlıyor dudaklarım bu şehir yandıkça;
en sonunda postacı güvercinler koşuyor sağa sola..
esir şehir kül oldu diye haber salıyorlar dört bir yana.
katil rüyalar kaçıyordu bu lanetlenmiş şehirden
ve arnavut kaldırımları parçalıyordu köpekler,
arzularım idam ediliyordu bilinmez sebeplerle..
köşe başında bekliyordu siyah peçeliler.
aciz, kirlenmiş bir gökyüzü gördüğüm,hisleri kelepçeli,
insanlar kendi içinde bir kör düğüm!
susuyorum...sessiz çığlıkları duydukça
maskelere bürünerek ağlayan insanlar başucumda.
arzularım idam ediliyor .....
susuyorum....
yeni bir gün doğuyor yeni günahların huzurundayım,
farkındayım...günahlardayım... günahkarım....
SUSUYORUM...