Bu dünyadan alıpta, verdiğim her nefeste,
Aşka dair çıkacak, yüreğimden sözlerim.
Bir ömür kalacaksın, gönlümdeki kafeste;
--Seni her görüşümde, tutmaz olur dizlerim,
--Gün-ay değil, dört mevsim, ben hep seni özlerim.


Ben gönlümde sözverdim, dilimde sözden önce,
Ben yürekde ağladım, yüzümde gözden önce,
Hayallerim yıkıldı, kalbimde, dizden önce;
--Yüreğimde yanarken, ateşlerim, közlerim,
--Gün-ay değil, dört mevsim, ben hep seni özlerim.


Dağlarıma kar yağsa, güneşimdin baktıkça,
Damlalar sel olurmuş, gözlerinden aktıkça,
Dayanmak zor oluyor, aşk ateşi yaktıkça;
--Hep yokuşa çıkıyor, yürüdüğüm düzlerim,
--Gün-ay değil, dört mevsim, ben hep seni özlerim.


Bakınca gözlerimle, okşuyordum resmini,
Hayal ettim yanımda, o güzelim cismini,
Dağda yaban kuşları öğrendi bak ismini;
--Adını haykırdıkça, yankılanır sözlerim,
--Gün-ay değil, dört mevsim, ben hep seni özlerim.


Gün oldu poyraz gibi, hep üstüme estinde,
Yürüdüm yıllar yılı, sanki buzlar üstünde,
Acıların izi var, şimdi senin büstünde;
--Karlı dağ başlarında, kaybolmadı izlerim,
--Gün-ay değil, dört mevsim, ben hep seni özlerim.


08.09.2014
Avni Temiz