Kim benim ipim çürük dedi ki
gurur ve kibirdir her daima fobimiz
Hiç özünü yereni siz gördünüz mü ki
Veya hiç düşüren oldu mu iblisin nefsini yerlere
Kanatsız olduğumuzu düşünmeden uçup da gideriz
Burnumuz Kaf dağından gelmez bir türlü öz yerine
Dizlerimiz kırılsa da erkekliği asla veremeyiz ellere
Ne dur ne durak biliriz koşuşturur da dururuz
Frensiz çarpar da dururuz feleğe
Son anımızda da bin pişman döneriz eleğe

Oysa bir su içimi mesafede durur gerçekler
Burnumuzun ucunu bile seçemeyiz de
Akıl yerlerde nefis hep göklerde gezer
Bir çocuğun iç çekerek ağlamasında ki duyguları
Çözüp de anlayabilmiş değiliz
Hele bir ana yüreğinin cehennem varı yangınları
bile vız gelir tırıs gider de hiç etkilenmeyiz bizler
vicdanı cüzdana boynunu bükerek hapsetmişiz
kuru bir kafayla çözeriz her şeyi
bir elde cımbız bir elde şimşir tarak
kel başı kaşır da dururuz

serseri bir mayın gibiyiz çarparız lâhutî olan her şeye
kardeş filan tanımayız basıp dururken tetiklere
olan körpelere olur ya
kim düşünür ki bir bardak viskiyle villaların da
masum bedenler zorla soyulur günah yatakların da
cehennem suyuyla cennet adına dem kurulur
vatan satılır ecnebinin bit pazarların da
demokrasi hapı yutturulur dine töreye
her türlü rezillikleri arkasına saklayarak
ılıman duş etkisinde şok yapılır dimağlara
ninnilerin çeşnisiyle uyutularak

garip Mehmet’imi basamak yaparlar bir kör kurşuna
saman çuvalından kaleler kurarlar başlarımız çıkar uğruna
atıp tutarlar yalan-dolanlarla aldatmaca mevsimlerinde
bir arpa boyu bile ilerleyemezken
dünyaya maşa yapılarak ateşlere atılır memleket
heyhat ki heyhat
millet bir öğünlük ekmeği bulamazken
havyarı beğenmez zatı muhterem bellerimiz kırılırken
bir elinden kan damlarken
diğer eliyle de hançer sapını kavrar deşerek
vatan millet durmadan inlerken çaresiz bekler ecelini
hiç şu vatanı seven biri yok mudur?
ne etsek de dostlar bir sökebilsek
bu vatanın bağrında saplı olan hainlerin kahpe hançerini…




(08.09.2014) AZAP…