Amca / dayı baba yarısıymış…
…
…
…

Heyyy yavrum heeyyy…



Biz ne amcalar, ne dayılar gördük
Evvel ahir ömrümüzde
Kimileri hayat defterimize sayfalarca nakış olup kazındılar
Kimileri ise sadece ufacık birer kara leke…

İş başa düşünce
Değil baba yarısı
Kapı komşusu bile olamadılar
Selamı sabahı kesmekle kalmadılar
Vefa adına tası tarağı toplayıp aklen, fikren, ruhen en uzak yerde soluğu aldılar.
Geride kalan bedenleri siktir et, yarısı et yarısı kemikten ibaret…

Zat-ı muhteremlerin mim koymak isteyenleri okkalısından üfürmüşler
Ne ölümler, nice uzaklıklar, nice yoksunluklar sığdırdı da yıllar yaşamımıza
Daha sırtımızı doğrultup bir soluk alamadan
Yalnızlığı eşek yüküyle yıktı omuzlarımıza.
Hikaye bunlar çiçeğim hikaye
Dünya küçüldü
Kasım kasım kasılan adamcıklar gün batımlarında
Zahiri varlıkları kenarda dururken
Gölgeleri ortada büyük büyük koskocaman göründü

Aradaki heykeli dikilesice kocaman yüreklere can-ı gönülden hürmetler
Uçsuz bucaksız saygı sevgiler
En kuvvetlisinden alkışlar, bolca tebrikler…


Bilemediler,
Hiçbir zaman farkında da değildiler
Kenarda gezinip ortada görünmeyi iş edinmiş
O küçük adamlar/adamcıklar
Gölge boyları ne kadar büyük olursa olsun
Her dem küçük, küçücüktüler…
Kelamın hasılı
Kü“çük”tüler…ilkayybrkn.