/ İzmir çeşmede altın kumdayım ..
herkese eylül ben ise Şûbat’tayım
oturmuşum kıyıda dalgalar tokat tokat
gurbette yorulan ayaklarıma
sinemde lapa lapa kar ben Erzurum’dayım




/ duygularım
göçebe kimliksiz şu zamana mülteci yüreğimdekiler Cudi
ömür dedikleri bir kelebek uçumu kadar kısa gelip geçen




/ ah ; beyaz kõpükler açtınız yïne pandøranın kûtusunu
oysa dalgalar denizin derinliklerine gömmüştü
paslı kilitli küflü bîr sandıktaydı hatıralarım
yaşanmışlarım geçiyor gözlerimin önünde perde perde
kipriğimden düşen ïkï damla yâşım tuzla demlendi
hışımla düştü yanaklarımdan
bir seramõnį şu hayatım ..
kaç şehir kaç ülke geçtim göç göçte kimse bilmez





bir yanım Erzurum biryanım avrupa arâfta kaybolmuş zamana dilencî kelebek
hani anılarım hani hatıralarım hiç çocuk oldummu ?.. hatırlamıyorum
kendimi bileli hep büyüktüm hayat çocuk olmayı bana çok görmüştü
oysa içimde büyümeyen sağır dilsiz bir çocuk var
mahallemiz o tarihi taştan toprak evimiz dümdüz olmuş şimdi
kahpe çılgın dalgalar yine süpürdü kalmadı hatıralardan zerre ...hayat dediğin ne?







bir martı kanadı dokundu şakaklarıma denize öpücük kondura kondura
kaviste etrafımda ..
bir çocuk deniz kabuğu uzattı ellerime
aldığım en güzel hediye içimdeki yanlız çocuğa
köpüklü dalgalar ise yeksenak dövüyor hala yaralı kıyılarımı
hayatım ise hep bir seremoni ..





Nurcihan * nurcan
6/9/2014