7 Eylül,
Birinci dünya savaşı sonrasında 3 yıl 3 ay 10 gün gibi uzun bir süre işgal edilen,
İşgal yıllarında her tür zulmü yaşayan, insanları katledilen, yakılan, yıkılan,
Millî Ruhun canlanıp millî mücadelenin başladığı,
Direnişin simgeleri efeleriyle özdeşleşen Cumhuriyet şehri Aydın’ımızın Kurtuluş Yıl Dönümü.

Başta Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere yurdumuzun bağımsızlığı uğruna savaşan ve Hakk’ın rahmetine kavuşan tüm şehitlerimizi ve kahramanlarımızı minnetle yâd ediyor, aziz hatıraları önünde saygıyla eğiliyorum.




O günleri hiç unutma arkadaş!
Unutana, işgalimi hatırlat.
Kaldı mı ki taş üstünde bir tek taş?
Harap olmuş eşkâlimi hatırlat.

Bırak arzı, cennette yok böyle el!
Ne zaman ki Yunan eri(?) bir girdi
Gökyüzünün altındaki en güzel
Yeryüzünü cehenneme çevirdi!

Namus demez, kutsal demez tepeler!
Bir istila… Bir alçakça tecavüz!
Başkaldırıp dağa çıktı efeler
Direndiler yarı gece, dalgündüz.

Milletimin, Rum’a millî şuurla
Attığı ilk tokat Malgaç Baskını
Akabinde Millî Güçler onurla
Zalimlere başlattılar akını.

Erbeyli’de, vatanıma saldıran
Düşmanlara sıktığımız o kurşun!
Anıtında Türk’ü şaha kaldıran
Mehmetçiğin destanını okursun…

Aydınıma gâvur insaf etmedi
Ama sanma zulüm ile yıkıldım
Çocuk, kadın; genç, ihtiyar demedi
Camilerde canlı canlı yakıldım!

Karatepe, Kanlıbahçe, Çomaklar
Çayyüzü’nde şehitlerim anlatsın:
Kara toprak sinesinde ne saklar
Anlatsın da, yüreğini kanatsın!

Uğradığım katliamlar sabittir
Giriştiğim ölüm kalım savaşı
Topyatağı, Tellidede şahittir
Kesilmedi kanla akan gözyaşı!

Dinlesene… Bugün hâlâ bu elden
Yananların çığlıkları duyulur!
Parçalanır, kopar gelir gönülden
Dağlar taşlar ağıtlara koyulur.

Yedi eylül; esaretten kurtuluş
Kör talihe karşı dimdik duruştur.
Yedi eylül; yiğitçe bir doğruluş
Ve huzurda zeybekçe diz vuruştur!

18.08.2014

Salih ERDEM