Ah bu hüzünlü gecelerde,
Bana yasak tüm güzellikler.
Ama hayallerim benim,
Alamaz kimse onları benden,
Işıklandıramaz hiçbir şey dünyamı,
Yalnız gezdiğim şehrin,
Issız sokaklarında,
Sokak lambalarından başka…

Ah gecenin karanlığında yalnız,
Hayallerimle duygularımla,
Kimseyle paylaşmak istemediğim,
Kendi kendime sevdalarımla,
Işıklandıran dünyamı yalnız,
Şehrin her köşesinde duran,
Hırsızların korkusu.
Ama benim ışığım aydınlığım,
Sokak lambalarım…

Evet, sokak lambalarım benim,
Kimse sahip çıkmasın benden başka,
Çünkü hayatımın yegâne ışığı.

Dertli ve hüzünlü gezerken,
Şehrin soğuk sokaklarında,
Sigaram dudağımda hüzünlü,
Sokak lambalarım benim,
Arkadaşım, dostum, sırdaşım,
Yalnız sokak lambaları benim.

Güneşin sıcaklığı bana değil,
Ayın sade parıltısı yabancı,
Yalnız sokak lambaları benim,
Işığım, hasretimin tesellisi.

Ah her gün şehrin sokaklarında,
Gözyaşım dökülürken gözlerimden,
Ben ve sokak lambalarım ağlarken,
Sır, her şey bize sır olur o an,
Konuşuruz ikimiz dertleşiriz.
Ve sokaklar tenhalaştıkça,
Bütünleşiriz…

Nizamettin UCA
Kars 1981 - Yalnız zamanlar