1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1477
Okunma
Uzak ihtimaldi bizim aşkımız
Sessizlikte beklenmeyen ses gibi
Kendine sınav yapan öğrenciydik biz
Aşkın okunurdu canda el izi
Kararsız bir ağaçtı; yaşamaya
Dalında kuşları şakıtmak zordu
Düşe kalka koşan bir çocuk sanki
Nefesi bedende yordu da yordu
Ağızda cümlesi olmadı daha
Neden kesiyorsun şu ilk heceyi
Yanmak üzereyken sönen bir ateş
Nasıl ısıtsın ki koca geceyi
Titredikçe üstüne feri gidiyor
Sevdikçe küsen bir çiçek sanki
Oysa olmasını nasıl isterdim
Sonsuzluğa kazılan bir imza gibi
Belgin Özkoç
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz