Gayrı dayanacak, gücüm kalmadı,
Boynum, bükük bir halde yaşamaya.
Yaşlı kalbim, teklemeye başladı,
Küstüm artık ben, şu dipsiz dünyaya.

Hiç güç yok’ da, şu halsiz bedenimde,
Bir yatağa, bağlı kaldım evimde.
Bu dünyanın malı, mülkü yok, gözümde,
Küstüm artık ben, şu dipsiz dünyaya.

Kıysam derken, bazı günler canıma,
Birden bire, Ahret gelir aklıma.
Kıysam bile yakışmaz, şu şanıma,
Küstüm artık ben, şu dipsiz dünyaya.

Zaman, zaman çıkıp evden giderken,
Aklıma geçmiş yıllar, gelir birden.
Ve geçmiş yaş döktürür, gözlerimden,
Küstüm artık ben, şu dipsiz dünyaya.

Gayrı çıktı, Karaman’ın koyunu,
Kestim artık, bu dünyamdan umudu.
Hak’ a döndürdüm, ben’ de yolumu,
Müdarem yok gayrı fani dünyaya.

Garip Yüksel’in, bitmiştir umudu,
Şu dipsiz dünyamda, çile çekmekten.
Gelsin der, Azrail, bekler yolunu,
Çile çekmekten küsmüş’ de dünyaya.



31 Ağustos 2014-08-30
Ahmet Yüksel Şanlı er