Bir acı, bir ateş, bir volkan içimde kaynayan
Dinmek bilmiyor bir yara içimde kanayan
Bulunmuyor bir hekim bu acıyı anlayan
O meçhuller ki vatan için ölüme meydan okuyan

Ahmed’i, Mehmed’i, Ayşe’si Fatma’sı çoğu şehit çoğu gazi
Onların anlına yazılmış herkese nasip olmayan o yazı
Bu topraklar ıslanmıştır gözyaşı ve kanla
Yazılmıştır bu milletin tarihi şerefle ve şanla

İstiklal ve hürriyet Türkün yürüdüğü yoldur
Atılan mermiler iman dolu göğsünde patladı
Elinde tuttuğu sancağı kalbinin üstünde sakladı
Son damla kanı da sancağı elinde şehadet şerbetini içti öyle aktı

Çanakkale benimdir ben de Çanakkale’yim
Sahibidir atam dedem o yerlerin toprağın
Adını kale koyduk çamuru imanla yoğrulmuştur
Ey gafil çıkamazsın o tepeleri yolları çok yokuştur

Doğduğum büyüdüğüm bu toprak bu vatan
Sanki feryat ediyor gökyüzüne bak diyor
Seni yok etmek isteyenler dalga dalga geliyor
Ey hak imanın karşısında karlar gibi eriyor
*
Elinde tuttuğu dipçiği olmayan tüfeği beş mermisi bir de kasaturası
İçinde eksilmeyen vatan, bayrak sevdası
Hür doğup hür yaşamak bu onun TÜRKÜN tek arzusu
İçinde saklıdır o günlerin eksilmeyen acısı

Mustafa Uz