Dalından koparılan o çiçekler ana baba
Onların kokusunu daha doya doya almadan
Onları dallarından koparıp soldurdular
Adım attığımız her sokakta ve her yerde
Kurulan zehir tâcirlerinin kucağına itilen
Canımızdan bir parça olan onları, evlatlarımızı
Yarınlarımızı bizden çalıyorlar…



Uyuşturucu, alkol ve sigara ne yazık ki şimdi
Gençlerimizin sanki vazgeçemedikleri
Bir özlem, bir tutku ve alışkanlık hâline getirildi
Şunları evlatlarımıza anlatalım yürüdüğü bu
Sokakların mayınlı bir tarladan farksız
Olduğunu onlara hatırlatalım…



Yaşadığım yıllarda bu güne kadar uyuşturucu
Bağımlılığının zirve yaptığına şâhit olmadım
Yaşı daha 14-15 yaşlarında olan o çocuklar
Kendi mahallesinde elinde sigara ile etrafına
Bakarak yürüyor ve hiçbir tepki de almıyor
Çünkü toplum, benim evlâdım değil ki bana ne
Diyor. Ey dostum senin çocuğunun da onlardan
Biri olmadığını nerden biliyorsun ?
Düşünecek olursak o gençlere en büyük zararı
Kötülüğü de toplum olarak bizler yapıyoruz…



Nasıl ki bir doktor hastasına teşhisini koyup
Tedâvisine başlıyorsa bizler de evlatlarımızı
O uyuşturucudan ve o bataklıktan o mayınlı
Tarladan kurtarmak için onlarla beraber tedaviye başlamalıyız…


Yaşım itibariyle yılların bende ne derin yaralar
Açtığını gördüm ve yaşadım öyle delikanlılar
Ve sokaklarda sabahlayanlar ya genç yaşta
Ölümü tattılar, ya da demir parmaklıklar
Ardında unutuldukar. Bazı acılar vardır
Zamanla unutulur bazıları da vardır ki onlar
Evlat acısıdır ömür boyu yaşadıkça unutulmaz
Devamlı olarak artık solmuş olan resme bakıp
Gözyaşı dökülür…


*

Sizlere son sözlerim şunlardır evimizin
Gülleri göz nûrumuz ve sıcaklıkları ile bedenimizi saran
Yavrularımıza daha fazla yaklaşmak onlara
Bir dost ve arkadaş olmak yaptıkları hatâları
Onları kırmadan, incitmeden anlatabilmektir
O zaman mutlu bir aile ve mutlu bir toplum oluruz…


Bu gençler yalnız bir ananın ve bir babanın evltları değil
ONLAR HEPİMİZİN EVLATLARIDIR…


23 Kasım 2019 Mustafa UZ
(0546) 801 73 99