Gönlümün daracık sokaklarından,
Özgür kuş misali gökyüzüne uzanıp,
Kollarına düşebilseydim...
Ellerim yıldızlara erip,
Ayı gözlerime,güneşi ak göysüme,
Tek tek tutup serebilseydim,
Nefesimi senle tüketirdim...
Katran gecelerin gecmez saatlerinde...

Sen aklımdayken devrik kuruyorum,
Dilime dizilen onca cümleleri,
Hayalimdeki seni anlatma telaşıyla,
Bütün harfleri yamuk yazıyorum,
Bu serzenişimi sen duymuyorsun,
Kim bilir belki okumuyorsun,
Onlarca şairden sıyırıp,
Adına yazdığım şiirleri...
Katran gecelerin geçmez saatlerinde...

Evet kim icat etti bu kadar özlemeyi,
Dişlerinle dudaklarını parçalayıp,
Yumrukaların duvarda ezildiyi özlemeyi,
Hem de üst üste sigaraları yakıp,
Gözleri küllükde söndürürcesine özlemeyi,
Parçalatırcasına etini aslan yurdunda,
Oydururcasına gözleri yarasalar ininde,
Özlemeyi,seni özlemeyi ben icad ettim...
Katran gecelerin gecmez saatlerinde...

Sana şiirin en uzununu yazmak isterken,
Kan parmaklarımın tuttuğu beyaz kalemle,
Her cümleyi üstüme giydire giydire,
Bir volkan gibiyim en hafif ifadeyle,
Gözlerim seli beyaz kağıda damlarken,
Özlemenin bedelini ödeye ödeye.
Seni özlemeyi ben icad ettim,ben yazdım,
Katran gecelerin kuytu köşelerinde,

Ekrem ÇETİNKAYA
VaTaN25 31.08.2014