içimde kabileler boylar milletler göçe duruyor

göç davulları gibi vuruyor kalbim

la kin menzilim meçhul

dağlar kesiyor önümü

deryalar geçit vermiyor

çadır kuruyorum yamaçlarına

devletlere imparatorluklara benzetiyorum kendimi

kim çıkarsa karşıma

ya birleşiyorum ya yok ediyorum ya da yok ediliyorum

eskiden adlarını kendi alırmış çocuklar

bir kahramanlık veya önemli bir iş yaptıkları vakit

buz gibi sulara atılırmış çocuklar doğduklarında

güçlü olsunlar yıkılmasınlar diye hayatta

bulüğ çağına yeni girmiş gibiyim

ordular nefes alıyor ciğerlerimde

kimseyle savaşmak istemesem de

kan dolaşıyor en giriftar hücrelerimde

aşk hangi organıma esir düşmüş

alınıp satıldığını duyuyorum da

gücüm yetmiyor onu azad etmeye

son meydan muharebesine hazırlanıyor aklım kendiyle

karşıma üç yol çıkmıyor

gökten de bir ışık düşmüyor

ve ben kimseyi beklemiyorum

kimse gelsin istemiyorum yanıma

sorun sormayın artık

cevabım istediğiniz gibi olsun

susmak istiyorum sonsuza dek

kimseyi incitmeden susmak istiyorum sadece