Doğrular azalınca dillere yalan düştü
Güçlüler haklı oldu, kalplerden vicdan düştü

Bulmadı sahibini adalet denen mefhum
Her türlü mülkiyete sinsice talan düştü

Güneşe hasret kaldık, siyahlaştı asuman
Nerden geldi bilinmez cihana duhan düştü

“İlim yitik malımız” biz bunu böyle bildik
Bulmaya gidenlerden, izan ve irfan düştü

Neşeye ve sürura zorbalar sahip oldu
Bizim de payımıza bir acı figan düştü

Bizler kuru yerlerde; sabahlarken, ellere:
Kuş tüyünden yapılmış yatakla yorgan düştü

Ne malda ne de mülkte gözümüz yoktu ama
Neden boğazımıza sımsıkı urgan düştü?

Her yandan zulmet yağdı, insaniyet adına
Barış denen masala damla damla kan düştü

Daha iyi olacak, umarken yıllar yılı
Umutlar zayıfladı, sonunda hüsran düştü

Tuzaklardan kaçarken, yolumuz üzerinde
Kuyulara dost olduk, hisseye zindan düştü

Ağyara her devirde inci ve mercan düştü
Yâre; gönlü hüzünlü, hayali canan düştü