Günden güne zayıflıyor insanlık
Aç susuz kalıyor duygular
Ne gerçek arkadaşlık
Sürdürebiliyor neslini
Nede varolmaya çalışıyor dostluk.

Dünya bir çocuğun çabucak bozup kırdığı bir oyuncak misali,
Çarpıyor o duvardan bu duvara
Paylaşılamıyor bir türlü bu kadar büyükken,
Herkese yetiyorken.

Neyi paylaşamazki insan, herşeye sahipken.
Kimin kimden fazla bir uzuvu varki,
Bi karış toprak, bi kağıt parçası savaşlara sebepmi.
Bir insan neden ölür.Allah’ın taktiri dışında bilen varmı.
Çocuklarımızın gelecegi neden karartılırki.
Anlamak zor.

Bunca olan çirkinlik arasında bağ kurmak zor.
Çirkinlik yapmak zor iken
Güzellik artık neden bu kadar zor.
Bir çocuğun ölmesi ne demek bilen varmı
Bir ananın yüreğini yakmak bu kadar kolaymı.
Zehirli gaz atıp, yakıp, ellerini bağlayıp suda boģmak
Hiç bir dine sığarmı.
O minnacık meleklerin vebalinin altından hiç bir dunya kalkarmı.

Yok yok anlamam anlayamamda
Yaradan bu duyguları bize yüklemiş olamaz.
Etrafta çocuk cıvıltılarının yerini
Silah sesleri tutamaz.
Bırakın bunu insan, hayvan hatta bitkiler bile yapamaz.
İnsan, insanlıktan bu kadar aciz olamaz..