Düşlerimden yankılanıp
Uykumun kıyısında soluyan yalnızlık..!
Nefesinle uyanırım her sabah
Gündüz gölgeler titrek ve sinsi
Gece şişelerde mey
Ay dolunay
Dağlarda mehtabın şavkı
Vay anam vay…

Şimdi içimden taşarken koskoca bir of
Tüm sevdalar yavan gelir bana
Tüm sevdalılar kof...

Ne maziyi anarken çıkan oflardan gelir fayda
Ne efkâr kalır kemanı titreten yayda
Ne de bir teselli
Rüzgârın getirdivi vay da.

Oysa
Göz açıp kapatıncaya kadar geçen
Sonra
En olmadık yerinde biten
...yalnızlıktır hayat.
Emr-i vaki...

Oy..!
Yine gün kurusu sitemler dökülür gözlerimden

Bir umuttur desem
Boş hayallere tokum
Cümleler mazide donuk
Yarınlar tütsülü
Ben desem!
Zaten yokum...

Şu dönen kürede
Kalemlerini
Bedenlerini
Sevenlerini
Hatta, tüm enlerini
Bırakıp gidenlerden gördüm
Biliyorum
Davetsiz bir misafirdir son gelen.

Uzanmışım sıcak türkülerin koynuna
Göğsümde bir kelepce
İçimde ölümler gezer
Kimisi Kerbelâ
Kimi Halepçe...
...
...
Teselli ki bu meydanda
Varlığının ecridir
Gam değil demde derdin artışı
Nihayetinde
Ruhun fecridir
Bedenini yırtışı...

Erol URAZ 29.08.2014 Kırklareli