Duydum, en son halinde tam bir hüzün saklıymış.
Aradım adresini bulamıyom gül yüzlüm.
Benim değil baktım da garip gönül aklıymış,
“Bak!” deyince kayıtsız kalamıyom gül yüzlüm.

Aşiyan seslenir de bülbül uçmaz dalından,
Benim halim de farksız, ikisinin halinden.
Düştüm çaresizliğe, derman alsam elinden
Uzattım ellerimi alamıyom gül yüzlüm.

Kabul olmaz beyanım, hakim bakmaz davama.
İnzivaya çekilip kapansam mı yuvama?
Kaç yılda gelirim ki istenilen kıvama?
Soruyorum kendime, bilemiyom gül yüzlüm.

Yüce dağlar çağırdı çıktım yarın ucuna,
Haber saldım Leyla’yla çöllerdeki Mecnun’a
İlaç sanki sendedir, süreceğim acıma
“Gel” diyorsun “gel artık”, gelemiyom gül yüzlüm.

Aştım mı bilmiyorum; sınırımı, kastımı?
Su akıyor dolmuyor, çatlattılar testimi.
Gündüzler tükenip de karanlıklar bastımı
Mahzunlaşıp ağlıyom, gülemiyom gül yüzlüm.

28.08.2014/Konya

Tayyar Yıldırım