Giysilerinden başladım yakmaya.
Sonra sırayla, seni hatırlatan ne varsa.
Özleminden payıma düşen her şeyi,
Attım hiç acımadan,
Ateşin tam ortasına.
Korlar düştü birer birer bağrıma.
Ben, öyle kalmışım ki karlar ortasında,
Yalnızım ya,
Söndü alev alev avuçlarımda,
Aldırmadım...

Yağmurlar gibi, iğne iğne battı özlemin tenime.
Yüreğim kanadı, kanadı sol yanım.
Acılardan öyle çok geçmişim ki yokluğunda,
Konarken sineme hasretin,
Canım bile acımıyor artık...

Unuttum senle geçen günlerin sarhoşluğunu.
Artık şarapların buruk tadı var gecelerimde.
Biraz hüzün rüzgârları esiyor bu sıralar,
Hepsi o kadar...

Fotoğraflarınla beraber,
Tozlu bir raftasın şimdi...
Unuttum yüzünü, ellerini.
Bir de her gün seyrettiğim ela gözlerini.
Resmini bile çizemiyor kalemim.
Öyle silmişim ki seni belleğimden,
Artık tuvaller bile anmıyor seni.

Gittiğin gündü, bir şiir yazdım sana.
Göz yaşı kondurdum her bir satırına.
Mürekkebi dağıldı, kelimeler ağladı.
Yokluğuna dem vururken satırları,
Geçmişim de, geleceğim de,
Orada aslı kaldı.
Ben boşluklarda kaybolup yiterken,
Saatin zembereği durdu,
İşlemiyor artık sesi.
Aşkın da orada hapsoldu,
Unuttum çoktan seni.

O gün, bugündür böyleyim,
Biraz durgun, biraz üzgün,
Bazen de bir deliyim.
İşte hepsi bu...

MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK
muti