Hayata her sabah sıfırdan başlarım
Gözlerimi seninle açtığım
Her yeni gün bana verilmiş bir nimettir
Bu güne de seninle başladım nefes almaya
Hep seni sevdim, seni seveceğim
Yalnızlığım senin içindir
Sen yalnızlığım içinsin
Beni yalnız bırakma
Al ömrümü senindir vazgeçemem senden
Vazgeçersen benden ecelim olursun…

Güneş pencereme vurup odama sızdığında
Adını sayıklayarak açarım gözlerimi başlarım yeni güne
Düşünemem sensiz bir an’ı
İçime bir solukta çektiğim havada
Hatta yaptığım yemeklerin tadında tuzunda
İçtiğim çayın şekerinde
Sen varsın her şeyimde
Bazen fırtınalar koparsan da bir bardak suda
İçtiğim her damla sudasın
Al ömrümü senindir vazgeçemem senden
Vazgeçersen benden ecelim olursun…

Aklımdasın ya her an, gülümseyerek uyanıyorum
Saçımı taramak istediğimde, ellerinle düzelttiğin gelir aklıma
O miski amber kokun dağılır etrafa bir an’da
Gün seninle biter, iyi geceler demeden yatamam
İyi geceler öpücüğü almadan gözlerimi kapatamam
Günüm seninle başlar, seninle biter
Bendesin hep işte
Bende sen olmuşum
Sen de ben ol, olmuyor böyle yalnız
Sol yanım öteki yarım
Al ömrümü senindir vazgeçemem senden
Vazgeçersen benden ecelim olursun…

Kaçamadım kendimden sana olan sevdamdan
Kimseden yardım alamadım, seni anlatamadım
Her sabah penceremi açıp çığlık atmak isterim
Ve büyüdükçe büyür gözbebeklerim
Sonsuzluğa bakakalırım
Seninle olmak var ya
Bazen sıksan da canımı yaksan da kor ateşlerde yüreğimi
Vurulmak gibi tam on ikiden
Bir ok gibi saplandın yüreğime
Al ömrümü senindir vazgeçemem senden
Vazgeçersen benden ecelim olursun…

Her sabah güneşin arkasından doğduğu, akşam battığı
Koca dağ olurum sana sırtını yaslayacağın.
Sen, o dağda ki tünelde dumanını tüttüre tüttüre kaybolan
Kara tren gibi kaybol yüreğimde
Son istasyonun, tek peronun orası olsun,
Hareket emri alma bir daha
Yürek peronumda bekleyen trenin makinisti sensin
Hoş geldin son istasyona hep orada kal
Al ömrümü senindir vazgeçemem senden
Vazgeçersen benden ecelim olursun…

Mustafa KARAAHMETOĞLU