gece
04 : suları
sabah dır yakın olan
şehir uykuda şimdi
sönecek ışıklar
betondan anıtlar ğöğü delecek
gökyüzüyle aramıza perde olmuş demirden ve betondan ne varsa
yıldızlara veda vakti,şimdi: modern zamanlar bize vaki olan...

oysa ki
göğe bakmalıydık
çıngıraklar gibi avazını hiçe sayarak saatlerin
göğe bakmalıydık
bir yağmuru mesela
bir gökgürültüsü nü
bir ayın doğuşunu
bir de günbatımı nı mesela
hesaba katmalıydık...

süratle yaşıyoruz yaşlanıyoruz ve de
telaşla tüketmek tüm arzumuz
haz almak ruhun fiyakası şimdi
geri kalsan rakiplerin alt eder seni:telkin edilen bu şimdi
horoz ötüşleriyle uyanmak nostalji şimdi
hızlı siren sesi gibi hafif raylı tren uyandırıverir bizi
gün boyu işleri yetiştirme telaşı
akşam ne de çabuk oluyor,gece nasılda ilerliyor
ğöğe bakmaya vakit ne ala şimdi?

oysa ki
insanlar görüldüğü gibi değil
mutlu değil mesela
arıyor
çün arınmayı bilmiyor
ve arıyor kaybettiği hazineleri

göğe bakmalıyız diyorum
aldırmadan çıngırak gibi çalan saatlere
çil çil öten horozlar kaldıysa eğer yanıbaşımızda
bir sabah ’uykudan hayırlı olan’a’ çağrıldığımız da
kalkmalı
bir vakit ayarı yapıp
vakti kuşanmalıyız...


göğe bakmalıyız
bir yağmura mesela
gökgürültüsü ya da
ayın hüznünü
günbatımını bir de
hesaba katmalıyız...

sefa YILMAZ (BURSA 23.08.2014)