MUTLULUK KAPISI



Sevgi güneşi içen; ruha armağan gibi
İnsanlık ırmağından gönülden gönle akar
Vefayla artar duygu, yakıcı volkan gibi
Güneşe bakmayan göz, sevgi dünyasında kör!

Dil yanar yürek yanar, ufuk yanar gül açar
Güle aşk yakan bülbül seherde figan saçar
Dikene göğüs geren âşık tevekkül biçer
“Hazreti Eyüp Sabrı” varsa; sen yanmayı gör!

Tanrı katı gerçeği; değişken dünya yalan!
Son olsun kış uykusu, uyan insanlık uyan
Varlık denen hakikat içsel boşluğa derman
Mutluluk kapısını, var git dingin gönle sor!

Sevgi yolu bir güneş, ömür yetmez yaymana
Dostluk volkanik ateş, farkındalık aymaya.
‘Barış Gülü’ ek, sula; gonca gonca saymaya.
Her çocuk bir gelecek; yanılıp olma nankör!

Acı tatlı içerken, yanıp yanıp pişerken
Olgunluğun yolunda, gül oduna düşerken
Vefa yüklü heybenle, nice dağlar aşarken
İnsanlık hırkasını, dostluk yumağından ör.

GÜLŞEN ŞENDERİN