Bu masal değil ey gönlüm! gerçeğin ta kendisi.

Ne sihirli lamban var ne de bir uçan halı.

Ne külkedisi var, ne ayakkabı, ne de zalim efendisi.

Ne cüceler kurtarır seni, ne de öldürür kötü cadı.

İşte ey gönlüm acın gerçek, gerçek gözyaşı.

Yolları yakın edecek sihirli bir cümlende yok.

Yok sevginden başka sermayen.

Sen Ferhat olupta delsende dağları.

Seni bekleyen bir Şirin’in yok.

Deli olup çöllere düşsende Mecnun misali.

Aşkı için ölecek bir Leyli’n yok.

İşte gördün ey gönlüm hepsi masalmış.

Kavuşan yokmu hiç? Aşkı insan hep tek mi yaşarmış?



Ey gönlümdeki yitik.

Kapalı kapılar ardında sakladığım.

Sen bende bu kadar kıymetliyken.

Hiç yokmudur sende kıymetim?


Ey gönlümdeki yitik

Ya gel otur gönül saltanatıma.

Ya da öyle bir git ki;

Asası düşünce nasıl anlaşıldıysa Hz. Süleyman’ın ölümü

Bende öyle anlayayım.


Necip Özyolcu