nicedir buruk rengi dudakta yalnızlığın
suskun kelimeler hecelenir uzaktan
bir ses serabıdır duyulan
hangi yöne baksan gece
katran karası sessizlik

ilikleri dolduran kimsesizlik
aralık bırakmadan kaplar
yerle gök arası hüzün
sağır penceresiz oda
kapısı duvarı bir
ne ışık sızar içeri
ne silüet kanar
ne de gölge
sızarsa dışarı renksiz hiçlik
işaretidir silik nabzın
hangi hüsnü kuruntu sıyrılabilir
zincirlerden

zemheri bağdaş kurmuş ağustosun göğsüne
neşe donmuş sevinç kaybolmuş tebessüm uçuk
hangi yüze baksan şarjör başoltıyor ağır bakışlar
şu perişan havada cenazesi var sevginin

gece sığınak gece limandı eskiden
efsunlu elleriyle sıkıyor boğazı
kederi kader yapmak tüm çabası şimdilerde
çırpınışlar boş kapılar sürmeli zira

gündüz kurulan hayali
gece boyadı rengine
gece kabus menüsünde ısrarlı
gündüz gece olmaya kararlı
dostlar düşmanlarla bir artık
umut hangi karadelikte

nicedir böyle buruk renge esir
susku kimsesiz sessizlikte
ne ses ne kımıltı
el ayak çekilir
yalnızlık hep bir başına

muratcanbolat