Yüzümdeki gülüşe küsmüşken;

Ey gözlerim..
Ey aynadaki ben..
Bu hüznü ne zaman atacaksın gözbebeklerinden…
İçimde pervasızca büyüyen yalnızlığı,
Sevgilinin vefasızlığını…
Ve
Ölümüne inat gecelerime inen hayalini…

“Oysa gelincik tarlasıydı gönlüm..”


Hayat ağır adımlarla geçerken yanımdan,
Bakın görüyor musunuz?
Heyhat nasıl da alaycı, nasıl da lakayıt…
Nasıl da yenmişliğinin gururu adımlarında ..
Sevgilinin yüreğimdeki ayak izleri gibi..


“Oysa sevdim sadece esirdi gönlüm…”


Teselli yok elbette
Yitip gidene..


Hevesimden vazgeçtim bir gece
Şehrin en kalabalık caddesinde..
Kimseler görmedi senin katilini…

Ellerini
Endamını
Gömdüm seni, ey yar,
Bir kaldırım taşının altına…
Ve rakı kadehimin dibine…

Kimseler görmedi …

SEVDİĞİMDEN ÖLDÜRDÜM SENİ…

-------ZUHAL----02.02.2008-


CEMAL SÜREYA gibi “canımla besliyorum hüznün kuşlarını…”