Kaç gecedir uykularım delik deşik,
Geceler bir türlü olmuyor sabah,
Gecenin sessizliğinde çığlık çığlığayım,
Susturmak istiyorum yüreğimi susturamıyorum,
Akreple yelkovan çakılıp kalmış geçmiyor zaman.
Ruhumda tarifi mümkün olmayan dinmeyen bir acı var..
Susuyorum, susuyorsun…
Sustukça sessiz çığlıklar
Gecenin sessizliğinde daha da çoğalıyor.
Sessiz çığlıklarımı duyabiliyormusun bilmiyorum,
Gözlerim buğulanıyor,yüreğimdeki, ruhumdaki acıları ve gözlerimden süzülen gözyaşlarımı hissedebiliyorumusun.onuda bilemlemiyorum.

“Bir şarkı çalıyor radyoda
Konuşsana bir tanem,
Susmak neyi halleder neden anlatmıyorsun..
Gizleme ne oluyorsun saklama hislerini
Sende bana aşıksın hemde deliler gibi “

Bugulanan gözlerim sağnak yağmurlarına yakalanıyor.
Susuyorum
Susuyorsun,
Susmak ne kolay değilmi, birtanem…
Sustukaça içimizdeki sessiz çığlıklarla birbirimize ne çok acı veriyoruz ve bunu bilerekten hep susuyoruz.

Bazen öyle çok şaşırıyorum ki kendime, kızıyorumda kendime, oysa sen benim için dosttun her şeyimi paylaşabildiğim.ama sonrasında öylesine alıştıkki birbirimize ben seni dosttan öte yüreğimin tam orta yerine oturttum.Bunu sana hiçbir zaman söylemeliydim, ama söyledim, sen dost dedin ben sevgili.Yapmamalıydım ama susturamadım o deli yüreği.
Şimdilerde susuyorum
Susmak gerek, ve senden gitmek gerek,
Ama olmuyor ki
Yüreğimin sessiz çığlıkları parmaklarımı durduramıyor..
Ben yüreğim ne dediyse onu söyledim, yapableceğim her şeyi yaptım, Beklide hayatımda bu kadar gurursuz davrandım ve bu kadar düşmüş gördüm kendimi..Neydi bu yaptıklarım neydi bu söylediklerim.Neden, neden neden….

Her gece nedenleri sordum kendi kendime, Gerçekten seviyormuydum seni yoksa yüreğimdeki yalnızlığı doldurma çabasımıydı.:Binlerce kez sordum bu soruyu kendi kendime.
Her seferinde kaçmak kurtulmak istedim ama olmadı, her kaçısımdat gittiğim yollar beni sana getiriyordu..Kaçış yoktu artık senden,ben sen olmuştum, Gecem, gündüzüm,aydınlığım,beni ısıtan güneşim olmuştun.

Ve ben seni gerçekten sevdiğimi anladım.

Anladım ki sen ay bense senin
Güneşindim.
Ve ikimiz bir birimiz aydınlatıp ısıtıyorduk.
Yada ben öyle zannettim.

Hala çözemiyorum kendimi,

Ya ben seni yüreğimde fazlaca büyüttüm,olmayacak hayallere kapıldım,
Yada gerçekti hissettiklerim.
Ama ben sana yetemedim,
Sense benim seni sevdiğim gibi sevemedin…
Yalnızlıklar benimle,yalnızlığım tek arkadaşım, ne kadar hayalin düşsede geceme sen düşmüyorsun. Sende benim gibi susuyorsun.
Senin için yazdıklarım,sana olan itiraflarım biliyorum bütün bunlar benim sucum
Ve bütün
Bu yanlışlarımı bilirken kendime acı ve huzursuzluk vermekten zevk alırcasına yine seni yüreğimde çoğalıyorum.
Seni daha fazla üzmekten ve sana acılar vermekten kortuğumdan kaçıp kurtulmak istiyorum, dedim ya her yolun sonu sana çıkıyordu.
Ben ne yapsam olmayacaktı biliyorum,
Sen susup kapılarını kapatıp suskularda kalacaktın.

Buzdan hancerini yüreğine saplayıp
Acısını kendi yüreğinde hissedecektin.

Attığın sessiz çığlıklar

Susturuyor sensizliğimi.

ferdoğan