SON ÇIĞLIĞIM...
Satırlar çaresiz suskunlarda..
Yüreğim feryatta ,yazmak istiyor yazamıyor... Yazdırmıyor parmaklarım,
Kelimeler lal oluyor cümlelerimde...
Sahibi yok yüreğimden çıkan kelimelerin
Artık "Kime, Neye Şiir Yazayım ki" derken,,
Ne onla,ne onsuz oluyor yüreğim
Ne git diyebiliyor, ne gel
Ne veda edebiliyorum sevdiğime,
Ne de kökten yok edebiliyorum... Çaresizliğine çare ararken yüreğim,
Çaresizlikler içinde boğuluyor!

Bir hayatın ötesinde sesiz solgun ömrümü,
Çağırsa diye seslenirken karanlığa
Bir ışık göründü küçükte olsa.
Ama çok uzaktaydı , bir yıdız gibi.
Ellerimi uzattım tutabilirmiyim diye,
Kayıverdi ellerimden boşluğa
Bir yudum su bir yudum nefes gibi,
Boşaldı birden bedenimden.
Sustum...Nefesim yoktu çığlığa
Durdum ..Takatim yoktu yürümeğe
İnceden bir yağmur başladı göz pınarlarımda
Sessiz sessiz karanlığa karıştı.

Ey Yar....!!!
Gönül senden vazgeçmiyor
Bir bedenim benimle , ruhum uzaklarda,
Aklımda sen varsın.
Söylenecek ne kadar çok şey olsa da aşktan yana ,
bazen bakışlar yeter insana.
Ne tek bir kelime ne tek bir söz,
anlatamaz duygularımı sana.
Ne ben benzeyebildim sana,ne de sen benze başkalarına.
Bırak yıllar geçsin,aylar geçsin aldırma,
Zaman engel olmaz,olamaz da
Aramızdaki bu AŞK’ın Unutulmasına...!!!
SEHERCE