Küstüm ben yastığımın,sol yanı ile
Yansa iki cihan,bitse karışmam
Sürgün yedim,yüreğimin içinde
Dursa bana divan, gitse barışmam

Küllenmiş bir aşkın,son kıvılcımı
Sönse duman olsa,almam hıncımı
İçimde koydu hep, tüm sevincimi
Son nefes de olsa,çıksa barışmam

Taktı o boynuma,cellat kemendi
Sanki bu kaderim,on’la belendi
Kapı kapı gelip sevda dilendi
Unutsada şimdi,ansa barışmam

Sebep’li sebep’siz, şimdi küs bana
Hayal mutluluklar,zaten düş bana
Sevdalar sevgiler,artık boş bana
Kerem aslı, olsan,ölsen barışmam

Korkuyorum sende,dinle iman yok
Okyanusda deniz,sende liman yok
Şimdi nerelerde,kimle bilen yok
Adres ben olsamda,gelsen barışmam

Ayrılık duvarı,ören kendisi
Beni bir yabancı,gören kendisi
Şimdi pişman olup,dönen kendisi
Son çare de olsam,yine barışmam

KILIÇ, ayrılıklar,kardeşim sanki
Cümle alem derdi,bende inanki
Hayırsızda umulurmu,güman ki
Şimdi dünyam olsa,yine BARIŞMAM.

Ahmet KILIÇ

www.ahmetkilic.com
www.edebiyatdefteri.com