Hep böyle mi geçecek bir ömür ,
pamuk ipliğine sarılı hayatın eşiğinde
yalnızlığa neden gem vurur bedenler ,
sevgiye susar da çatlamaz mı dudaklar ?
yürekler kırılıp dökülse, bölünse bin parçaya
doğar mı kendi külünden
yeniden canlılar …


Umutları yok eden bizler ,
Hayallerle bile yaşamayı beceremedik
bu dünyada iki türlü insan türü yaşar ,
biri yürek/liler , diğeri ise yürek/sizler
gem vurmazdı yalnızlığa belki ,
yürek/sizler yürekli olsaydı ...
çatlamazdı dudaklar o vakit
yanmazdı belki de ,
sevda ateşinde
bedenler …


Yok olsa da ,
onca umutlar ,
yine de bulutlarda saklı ,
düşleri var her birimizin …
bazen gökkuşağının çıkmasını
bekleyen sanki çocuklar gibiyiz
her bir nefes alış verişimiz
yaşadığımızın göstergesi ise
ne umutlar tükenir , o vakit
ne de hayallerimiz ….


12 / 07 / 2014