Ey gündüzüme güneş, geceme ay olan nur!
Bendim o gece gelen, sendin kalbimden öpen
Kirpiğimin ucundan kalbe damlarken yağmur
Sendin aklımı çelen, bendim kalbinden öpen

Sen uzakta var iken, ben hayaline koştum,
Kalbim kadar yakındın, tutamadıkça şaştım,
Aşkın ile tutuştum, hasretlerinde piştim
Sendin kalbimi çalan, bendim kalbinden öpen

Mektup attım postaya, zarfı pulsuz adressiz
Hiçbir günüm geçmiyor hasretsiz ve stressiz
Tarumar olmuş kalbim ağlarken sessiz sessiz
Sendin gönlümü alan, bendim kalbinden öpen

Yüreğim, toprağında yeşeren bir gündöndü
Ne oldu da su taştı, ne oldu da kor söndü
Akrep düzgün giderken yelkovan terse döndü
Sendin halimi bilen, bendim kalbinden öpen

Sensin arzuhalimi gözlerimden okuyan
Hasreti yüreğinde ilmek ilmek dokuyan
Diyorsun ki; “Ey şair! Aşk uykusundan uyan”
Aşk gerçek, hayal yalan, bendim kalbinden öpen

Gel desen gelir miydim? Soru var, cevabı yok.
Öyle gizemli aşk ki; hayrı var sevabı yok
Coşari derviş mi ki; aşkı var, esvabı yok.
Sendin uzakta kalan, bendim kalbinden öpen

İbrahim COŞAR