Açtın kalbimin kapısını sihirli anahtarla
içine bir kıvılcım attın
ama bilsen bu kıvılcım içimde yanardağ volkanı oluşturduğunu
beni içten içten nasıl yakıpta kavurduğunu,

ama bilemezsin..

içimdeki volkanı püskürtmek istedim,
içimdeki volkanla senide yakmak istedim,
içimdeki ateşi söndürmek istedim
ama yapamadım, yapamıyacağımda
neden diye sorma!
ne ben nede sen bunun yanıtını verebiliriz...

beni ölesine derinden yaraladınki,
ruhumun derinliklerindesin çıkışı olmayan bir yol
ve beni derinden ince ince yakıyorsun

yakıyorsun evet buna özlemmi, kavuşamamakmı?
ne denir bilmem ama
sen hep içimdesin, varsın, yaşıyorsun...

içimdeki kıvılcım büyüdüğü an
kopuyorum dünyadan,
ruhum seninle bütünleşiyor güçleniyor
bambaşka biri oluyorum...

korkuyorum evet bir korku sarıyor bedenimi,
sanki coşkun coşkun akan nehirde yüzmek gibi bişi

sonra içimdeki volkan zararsız bir kıvılcım oluveriyor
içimdeki sarsıntıyı ben yaşamamışçasına

ve sihirli anahtar sihrini kaybediyor
kalbimin kapıları sanki hiç açılmamış bir duvar oluveriyor...